KUTU-EVLER...

İnşaat alanlarında beyaz kutucuklar vardır hani... Konteyner gibi acayip de bir isimleri vardır, ben kutu-ev diyeceğim kendilerine. Bizlerin “ay sığamıyorum odamaa, eşyalarım taşıyor” deyip de şımardığımız birer oda kadar kutunun içinde bir sürü inşaat işçisi yaşar. Kendilerinin belki de ömür boyu yaşa(ya)mayacakları konforlu evler inşa etmek için gün boyu ter döktükten sonra başlarını soktukları geçici yuvalardır buralar. İşte iki ay üç ay, ya da ne bileyim belki bir yıl, birkaç yıl kalacakları bu evleri anında benimseyivermeleri, kapısına hemen bir saksı çiçek kondurmaları dikkatimi çekegelmiştir gelip geçerken gözüm takıldıkça (Hikio Bey tespit böcüğü diyecek bana yine ama ne yapayım, takılıyor gözüme işte :). Konteynerın önüne derhal bir miktar beton dökülür, holivud filmlerinde gördüğümüz gibi bir nevi ‘veranda’ oluşturulur. Üzerine plastik masa sandalye, pencere önüne bir iki teneke içine çiçek ekilir. Bir tek o filmlerdeki gibi salıncak eksiktir verandada. Akşamları orada güzeeel bir çay içerler, şıngır şıngır çay kaşığının sesini duyan benim gibi çay manyaklarını özendirerek. Dışarı çakılan çivilerde kıyafetleri gömlekleri asılıdır, gardrobları bu kadardır yani, ve ortadadır. Sabah yüzler inşaatın yanındaki depodan akan suyla yıkanır, öğlen yemekleri verandada değilse inşaatın bir köşesinde yenir, yemekten sonra, kimi uzanıp kestirirken kimi hiç yorulmamış gibi bir de güreş tutar eğlenir. Bunlar dışardan gözüme çarpanlar, kim bilir görüp bilemediğimiz daha neler olur biter aralarında. Nasıl hayat hikayeleri vardır da kazandıkları parayı ailelerine mi gönderirler kendileri gibi bir odada dokuz kişi yaşayan ya da günübirlik yer içer gezeler mi bilinmez...
E kız kısmısı olarak da fazla uzun uzun bakıp alenen inceleyemeyiz tabii şantiye ortamlarını. Bunları yazmamı tetikleyen de bizim evin tam karşısında kurulmuş bulunan şantiye oldu zaten. Bir aydır ister istemez gözüme çarpıyor oradaki yaşam. Her gün kutu-eve yeni birşey ekleniyor, kah bir teneke içinde çiçek daha, kah verandaya gölgelik... Hatta gönül isterdi ki fotoğraflarını çekeyim, sahici bir fotoğraf olsun yukarıdaki. Ama çaktırmadan çekemedim, çaktırarak çekmeye de cesaret edemedim :)
Aslında beni esas tetikleyen, her gün iş çıkışı servisle geçerken bir iki saniyeliğine tepeden görebildiğim bir kutu-ev ve arkasındaki tarla(!) oldu. Büyükdere caddesinin Tem ile bağlandığı kavşaktaki metro inşaatı şantiyesi burası. Konteynerı, inşaatı çevreleyen duvara çaprazlama yerleştirmiş amcalar, haliyle kutu-evin arkasında üçgen şeklinde bir boşluk oluşmuş. E boş duracak değiller ya, o üçgeni de derhal ufak çaplı bir tarlaya çevirmişler!! Görebildiğim kadarıyla da en az 3 çeşit sebze ekili minyatür tarlalarında, muhtemelen domates, biber gibi salatalık malzemeler. Akşam çayının yanındaki peynire katık mı olur, öğlen yemeğinde mi yenir bilmem artık. Kim bilir buradan ne hikayeler çıkar der giderim her akşam üstü yanlarından geçerken...
Böyle işte. Gideyim ben.